Aan de Amsterdamse grachten

Je stuurt je fiets door stromen first timers
onder invloed van een dikke joint
Je vloekt

Je zoekt
nieuwe tijden om van je stad te houden
vroeg in de ochtend

tussen vuilnismannen
die de misbruikte straat schoonspuiten
de ratten terug het riool injagen

Je trapt je een weg door onophoudelijke herrie
over instortende kades en bruggen
de stad wankelt onder je weg

Je vindt jezelf terug in een klein kamertje in little Tokyo
Waar de karaoke box weemoedig zingt
‘Aan de Amsterdamse grachten, heb ik heel mijn hart voor altijd verpand’

Je brult mee en tot je verbazing meen je het nog ook
Want deze drukke rotstad
is toevallig wel jouw drukke rotstad