Kintsugi

Ik loop de weg
van boerderij naar dorp
en terug, en terug

en vind

dauw die optrekt
boven zachtgroene druiven

het tikken van scharen
in de stille ochtend

grijs brood
en ruwe wijn

trillend licht
boven gele velden

bloed van gistende druiven

Er broeide altijd iets
in die hete zon

en 's avonds
als het licht zich overgaf
het donker verscheen

mijn zus, die al gevallen was
toen, gebroken
stuk gegaan

ik was nog heel
jong en blauw
zij gaf me haar barsten

die lijmde ik
met zonnegoud
en licht en stilte

Kintsugi, heet dat
in Japan, de kunst
van het repareren van pijn