Ik dacht dat ik geen naam meer had
om je mee vast te leggen
nu je op één plek, vaster dan ooit,
weggebleven bent.
Maar ik zie je zitten
op een bankje in het park
oma die niet bestaat
van een kleinkind dat nog niet geboren is.
Je legt haar uit dat de regen soms grijs is
om de kleuren van de lente te laten rusten.
Zoals de zon ook geel is op een warme dag
om boterbloemen te schilderen in het gras.
Zij lacht en zegt: dat is niet waar
Oh nee, zeg jij, verzin het maar
dan is het echt.
Als er woorden zijn
dan spreekt de dode
met de ongeborene, op een lentedag.
© Sati
Geen opmerkingen:
Een reactie posten