Slangen in de zilveren koffiepot
die ons klein weerspiegelt
terwijl wij ons groot praten
tussen koffie en papier.
De zon breekt hard door zilveren wolken.
Binnen waait het stof in kleur omhoog.
De tijd heeft zelfs het kruipen opgegeven.
En nog bouwt hij zijn letterhuis om in te wonen,
waant zich veilig tussen argument en tegenspraak.
En niemand neemt hier een besluit,
tot iets concreets als spruitjes of bloemkool
Ik leg knopen in mijn oren en lach
naar de minimensen in de koffiepot.
© Sati
