Ik loop de weg
van boerderij naar dorp
en terug, en terug
en vind
dauw die optrekt
boven zachtgroene druiven
het tikken van scharen
in de stille ochtend
grijs brood
en ruwe wijn
trillend licht
boven gele velden
bloed van gistende druiven
Er broeide altijd iets
in die hete zon
en 's avonds
als het licht zich overgaf
het donker verscheen
mijn zus, die al gevallen was
toen, gebroken
stuk gegaan
ik was nog heel
jong en blauw
zij gaf me haar barsten
die lijmde ik
met zonnegoud
en licht en stilte
Kintsugi, heet dat
in Japan, de kunst
van het repareren van pijn
