Een zee van bloemen in de regen

Toen het even stopte met regenen reed ik naar de tuin. In de tuin was het stil. De planten zijn blij met het water. Dat kun je aan ze zien. Ze zien eruit zoals je je voelt na een frisse douche op een warme zomerdag. Het ruikt naar natte aarde en de bloemen steken kleurig af tegen de zwarte ondergrond. Zo wordt zelfs een regenachtige dag een feestje.

Een tuin om in te blijven

Vandaag was ik laat in de tuin. Pas aan het eind van de middag had ik me los weten te maken van mijn huis. Maar als ik er dan eenmaal ben, wil ik niet meer weg. De tuin is een verleidster. Ze lokt je met geur, van zoet-hartige tijm, kruidige maggiplant, zoete rozen, en de sterke lavendel en rozemarijn. Ze lokt je met kleur, van knalrode klaprozen, oranje courgettebloemen en heel veel gele bloemetjes (al is dat laatste onkruid dat je tuin opvreet). Ze lokt je met smaak, van zoete frambozen, frisse munt, uiige prei. En ze zet je aan het denken. Waarom groeit onkruid altijd harder dan alle andere planten? Wat is het voordeel hiervan, voor de plant of voor ons? Hoe komt het dat je niet kunt stoppen als je begint met onkruid uittrekken? Is dat streven naar perfectie? Zouden we nog zo veel (20% tot 30%) van ons eten weggooien als we het zelf hebben zien groeien? Hoeveel mensen zouden er kunnen eten van één tuin?

klaprozen

sperziebonen

tuinbonen

courgettebloemen

En die kleine harige puntjes, dat worden de tomaten (als het een beetje meezit).

Salie voor je keel

Toen ik zestien was had ik veel last van keelontsteking. Van mijn antroposofische huisarts kreeg ik nooit antibiotica. Dat vond ik stom want ik wilde er snel vanaf zijn. Nu ben ik er blij mee, want al dat strooien met antibiotica daar wordt geen mens (of dier) beter van. Wat moest ik dan wel doen? Gorgelen, met salie. Want salie helpt tegen ontstekingen. Vies vond ik het, maar mijn moeder hield vol en uiteindelijk hielp het altijd. Eén van de eerste planten in mijn tuin was dan ook een salieplant (of eigenlijk twee). En die twee die weten blijkbaar dat ik ze nodig heb, want ze groeien zowat de tuin uit.

Moestuin of kraaienrestaurant?

Ik hou van de kraaien in de moestuin. Ze komen eten in de tuin alsof ze in een restaurant zijn. Peultje als voorgerecht, wormpje als hoofdgerecht, peterselie voor de smaak, tussendoor een slokje slootwater en als toetje een onrijpe framboos. Als je ze wegjaagt, gaan ze vijftig centimeter verder naar je zitten kijken. En hun blik zegt "Jij gaat straks naar huis en dan ga ik lekker nog een keer eten". Onkruid, veenmollen, kraaien, wie is er ook alweer de baas in de tuin?