Ik heb met mijn voeten de hemel omhooggeduwd

Een paar jaar geleden deed ik veel yoga, een tijd lang zelfs elke dag. En ik vond het fantastisch. Maar toch is de gewoonte langzaam verwaterd en het lijf roestig geworden. Vorige week werd ik uitgenodigd door een yogavriendin om een gratis les te volgen op strand roest. Water, zand, bootjes, de trein op de achtergrond en mooie roestige, industriële gebouwen om me heen. En de opdracht om met mijn voeten de hemel omhoog te duwen. Die ene les heeft lijf en geest weer flexibeler gemaakt en moedigt aan om verder te gaan.

Elke zondag gratis yogales op strand roest van 11.00 tot 12.30 uur.

Ik ga nergens heen, want ik ben er al

Kleuren uit de Ardennen

Kijk op de wereld

In 2002 heb ik een paar maanden in Sjanghai gewerkt als webredacteur voor een weblog met zakelijk nieuws over China (Chinabiz van de journalist Fons Tuinstra). Na een maand begon ik de wereld al een beetje te bekijken door Chinese ogen en na vier maanden was ik zo thuis in het nieuws over China, dat al het nieuws uit Europa veel minder belangrijk leek. Maar toen ik terug in Nederland was, was mijn focus op het nieuws uit China ook snel weer weg. Terwijl je met behulp van internet overal op de hoogte kunt zijn van overal, blijkt mijn blik op de wereld toch erg bepaald te worden door waar ik me in de wereld bevind.

Vanavond is Step Vaessen te gast bij Zomergasten. Zij is journaliste en anchorwoman van Al Jazeera English. Ben heel benieuwd naar haar kijk op de wereld. Indonesië als middelpunt van de wereld?

Koren- en goudsbloem

Verrassingen te over

En of de tuin verrassingen had. De pompoen heeft besloten twee meter door te tuin te wandelen in de regen. Tijdens de wandeling heeft hij de tijd genomen om nakomelingen te maken, die vast flink gaan groeien nu de zon weer schijnt. De tomaatjes hebben goed stand gehouden in de regen. De salie laat zich nog steeds door niemand iets vertellen en ook de andere kruiden (citroenmelisse, munt, maggiplant, tijm, rozemarijn, oregano, bieslook) zijn flink gegroeid.

De verdwenen courgette is teruggekomen en heeft een paar zusjes meegenomen, de goudsbloemen knallen hun oranje kleur de lucht in om me eraan te herinneren dat de zomer echt nog niet voorbij is, en in de boom hangen kleine gele, zoete pruimen. Verder is er een vrouwenmantel opgekomen, die ik niet zelf geplant heb, staan de zonnebloemen er nog en groeien de sperziebonen langzaam richting hemel.

Natuurlijk is niet alles van een leien dakje gegaan. Als het zo makkelijk was. De bietjes zijn verrot omdat hun bedje te nat was geworden door al die regen. Een geel onkruid waarvan ik de naam niet ken had bijna de hele tuin overgenomen. Dus dat verwijderen was hard werken. De sla stond er heel zielig bij en is geëindigd op de composthoop en van de elf preitjes die er waren, zijn er op mysterieuze wijze drie verdwenen. Maar als dat alles is, is de tuin nog steeds een cadeautje, zelfs na een maand verwaarlozing.