We breien van zachte woorden een trui
Om ons te beschermen tegen de kou
En nog een, en nog een, en nog een
Maar het wil maar niet warmer worden
We breien van ijzeren woorden een maliënkolder
Maar zoals het pantser, wegen de woorden zwaar
En ze willen maar niet lichter worden
Niet lichter, niet lichter, niet lichter
Dit rest ons dan:
Een dunne huid
Ons zachte vlees
Een hart dat met kracht bloed
door onze aderen pompt
Tot het stopt en wij
met het geluid van kogels
achterblijven
