Courgettesoep in drie varianten

De groenteboer had megacourgettes in de aanbieding, twee courgettes, samen ruim 3 kilo voor € 1,50, en nog biologisch ook. Dus ja wat doe je dan? Dan sleep je die mee naar huis (of eigenlijk sleepte mijn man ze mee naar huis) en dan maak je soep. Maar om nou zes bakken soep in de vriezer te hebben met allemaal dezelfde smaak, dat staat me dan ook weer tegen. Dus heb ik drie varianten gebrouwen. Hieronder de recepten.

Courgettesoep met yoghurt, munt en chili

Zet een soeppan op een matig vuur met een scheutje olijfolie.

Gesnipperd teentje knoflook erin (niet laten verbranden), courgette zonder schil in blokjes erbij, zachtjes smoren tot de courgette vocht begint te verliezen (10 minuten ongeveer), dan kokend water erop tot het net onder staat en een bouillonblokje erbij. Kwartiertje laten koken, staafmixer erin. In een kom doen, lepel Griekse yoghurt erin, fijngesneden munt en chilivlokken erover.

Voor erbij: Pitabroodjes met olijfolie, oregano en zout

Oven op 200 graden voorverwarmen, pita insmeren met olijfolie, zout erover strooien en oregano en dan 5 minuten in de oven.

Courgettesoep met doperwten

Dezelfde werkwijze als hierboven, maar dan met courgette, doperwtjes (ik had verse, maar diepvries kan ook denk ik), een ui en knoflook. Geen bouillonblokje bij deze versie, heel puur en een beetje zoet. Hij zit in de diepvries, maar als ik hem ga eten denk ik aan opdienen met verkruimelde geitenkaas en bieslook.

Courgettesoep met pompoen

Dezelfde werkwijze als hierboven, maar dan met courgette, ui, knoflook, gember, pompoen, en een groentebouillonblokje. Deze is iets warmer en pittiger van smaak door de gember. Maar door de courgette-pompoen-mix toch weer lichter dan een echte pompoensoep. Een zomerversie, zeg maar.

“Een zwaan is gewoon een veels te grote eend” of hoe je de werkelijkheid vormgeeft

Mijn vader, Joop Dielemans (23-12-1931), liftte op zijn achttiende al naar Parijs en reisde tot op hoge leeftijd regelmatig naar Frankrijk en Spanje, met de fiets en met de bus. Hij is schoenmaker geweest en kok (hij maakte vroeger heerlijke soep), heeft huizen gebouwd in Ierland en was actief in de provobeweging. Maar boven alles is hij beeldend kunstenaar. Tekeningen, aquarellen, schilderijen, collages en teksten. Op papier, doek, hout, en zelfs (zijn meest recente werk) op een plastic snijplank.

De uitspraak boven dit stuk is voor mij typerend voor zijn manier van kijken. Door de zwaan, symbool van elegantie en schoonheid, op deze manier tegenover de eend te zetten, plaatst hij beiden in een nieuwe context. Met een dikke knipoog. Van de poppen die hij vroeger aan het stuur van zijn fiets bond tot zijn verzameling stenen, botten en glazen flesjes, arrangeert Joop de dingen tot stillevens of driedimensionale collages. Daarmee geeft hij de meest alledaagse dingen een nieuwe vorm en betekenis.

Een fascinatie voor ‘gewone materialen’ heeft hij altijd gehad. Zoals ook blijkt uit zijn werk uit de pre provo periode 1960-1965, dat van mei tot en met augustus te zien is bij de Verbeke Foundation in België (Westakker – 9190 Kemzeke [Stekene]). Collages en assemblages zijn het, gemaakt met kranten, foto’s, roest, zand, touw, verf en poppen. Commentaren op hun tijd en tegelijk autonome kunstwerken. Tentoongesteld in een eigen witte ruimte midden in een grote loods tonen zij hun blijvende kracht.

De totstandkoming van de tentoonstelling was een bijzondere samenloop van omstandigheden. Dunya Willeman, een bevriende kunstenares en redacteur van de Opnieuw, schreef een artikel over Joop en zijn kunstenaarschap dat gepubliceerd werd in de Opnieuw van maart 2011. Franck Gribling, een kunstenaar die Joop kent uit de jaren zestig, las het artikel toen hij koffie dronk in Café het Loosje. Dat was aanleiding om contact te zoeken met Joop en een deel van zijn werk te presenteren tijdens een tentoonstelling in galerie Locus Solus in Antwerpen, getiteld: “Spacescapes and shapes 1980-1990 en Andere tijden LSD 25, Amsterdam, 1962 een beginpunt”.

Uit het persbericht van die tentoonstelling: “Galerie LSD25 was een kortstondig bestaand kunstenaarsinitiatief in Amsterdam, dat in 1962 opende met het op de eigen ‘verzetspers’ gedrukte ‘Realistisch Manifest’ van Franck Gribling, mede ondertekend door Simon Vinkenoog, Rik van Bentum, Joop Dielemans en Theo Niermeyer. Realisme’ betekende het hergebruik van alledaagse banale materialen die getoond werden met een zo gering mogelijke ingreep van de kunstenaar, die het onaanzienlijke zichtbaar wilde maken en het bewustzijn stimuleren.”

Geert Verbeke, eigenaar van het privé kunstinitiatief de Verbeke Foundation, zag de werken van Joop in Antwerpen en was direct geïnteresseerd om ze op te nemen in de zomertentoonstelling “sponsored by nature”. In verschillende grote loodsen (20.000 m2 in totaal) en 12 hectare natuurgebied is veel te zien. Installaties van Onno Dirker en Martin Uit den Boogaard, video-installaties van Jeroen Eisinga, CasAnus een kunstwerk van Joep van Lieshout waar je in kunt overnachten en een selectie van 300 collages en assemblages uit de vaste collectie van de foundation. En misschien een zwaan. Bekijk hem eens met andere ogen.

Sati Dielemans

Voor meer informatie:

www.verbekefoundation.com

www.franckgribling.info