Het heeft zoveel geregend dat ik ongemerkt al een maand niet op de tuin geweest ben. Ik heb zo'n vermoeden dat het onkruid tot in de hemel groeit, want ik kreeg bericht van de volkstuinvereniging of ik alsjeblieft mijn tuintje wil opruimen.
Wanneer leer ik het nou eens "il faut cultiver son jardin". Als je dat niet doet, dan tiert het onkruid welig. Zo'n tuin is net het echte leven. Je moet planten, onderhouden, verzorgen, en geduld hebben voor je kunt oogsten. Als je dat niet doet, groeit alles maar door en voor je het weet overzie je de chaos niet meer.
Maar een tijdje alles laten liggen kan ook voor mooie verrassingen zorgen. Als je de kranten een tijdje laat liggen, valt je oog tijdens het opruimen soms op een interessant artikel dat je anders misschien gemist had. Als bijna al je kleren in de was liggen, bedenk je nieuwe combinaties met de kleren die je nog wel hebt. Als je je vaste boodschappen niet gedaan hebt, bedenk je nieuwe gerechten met wat er in huis is. En als al je vrienden bezet zijn, omdat je geen afspraken gepland hebt, leer je om jezelf te vermaken.
Morgen ga ik maar eens kijken welke verrassingen de tuin voor me heeft. En daarna, ik beloof het, zal ik mijn tuin onderhouden.
zaterdag 30 juli 2011
zondag 3 juli 2011
Boektitels in de moestuin
Goudsbloem in de knop.
Tomaatje in de dop.
Oranjegezinde Afrikaantjes
To biet or not to biet.
De salie take-over.
Het mysterie van de verdwenen courgette
van links naar rechts: 16 juni, 22 juni, 2 juli. Eerst was ie er en toen niet meer?
Het woekert dat het een lust is
Er zijn veel manieren waarop het onkruid de tuin probeert over te nemen. Er is een onkruid dat heel stiekem opkomt tussen de wortels en dat zich als een liaan om een andere plant heen wikkelt. Er is een ander onkruid dat uitbundig opkomt zodra de zon begint te schijnen en dan een heleboel gele bloemetjes maakt. Uit die bloemetjes komt zaad en dat wacht op een beetje wind om zich te verspreiden over de hele tuin. Er is onkruid dat zich aanpast. Het neemt de gedaante aan van de plant waar het naast groeit, dus je trekt het er niet uit omdat je niet zeker weet of het onkruid is. Er is onkruid dat stekelig is, zodat je er wel afblijft. En er is onkruid dat zijn best doet om er heel appetijtelijk uit te zien, met prachtige paarse bloemetjes, in de hoop dat dat reden genoeg is om te mogen blijven. Al dat onkruid bij elkaar woekert dat het een lust is.
Abonneren op:
Posts (Atom)