Ik vouw mijn hart open
zoals vroeger mijn papieren bloem
en tel mijn zegeningen uit
Eén is een kusje voor alles wat pijn doet
twee is een lach, die klinkt in het donker
drie is een buik vol oesters en wijn
Vier is een doolhof, dat uitkomt bij mij
Vijf is de tijd die niet stopt met bestaan
Zes is een schommel, om naar de hemel te gaan
Zeven een buiging, voor al je talent
Acht is volmaakt en tevreden daarmee
Negen buigt zijn hoofd om bescheiden te zijn
Tien is het einde dat steeds weer begint
© Sati
Geen opmerkingen:
Een reactie posten