Wie de aarde had
kon altijd iets maken
Op de flank van de berg
speelden we het huis
dat we niet hadden
Een rotsblok als tafel
een bed van stro en gras
omringd door tijm en
paarse lavendelbloemen
tot de koude rivier in het dal,
gesmolten sneeuw, ons bad
daarna opdrogen in de zon
oplichtend wit op de bergketen
We waren nergens bang voor
Tot het donker
ook de muren van dit huis brak
Foto: screenshot van internet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten