Een zaal vol lege stoelen
het licht gedimd, ik ben alleen
publiek.
Op het toneel danst vrolijk
een ballet van rat en mes
om een operatietafel.
Zij willen knagen en ontleden, maar
wat daar ligt is leegte in een vorm.
De binnenkant al lang ontsnapt
neemt naast mij plaats. Ik kijk
en zie hoe bloed aan hem kleeft.
Hij vraagt hoe het mij verging
van toen tot nu. Ik schrik
van hem niet meer, hij lijkt op mij.
Ik wil zijn hand schudden en zeggen
het gaat mij goed, en u? Maar hij
is terug naar zijn toneel en buigt.
© Sati
Geen opmerkingen:
Een reactie posten